کتاب روان درمانی خانواده اثر جی هی لی

ظهور بیمارستان‌های روانی بزرگ در حومه یا دور از شهرها، میراث روشنگری قرن هیجدهم است. این بیمارستان‌ها که به دلایلی در حومه شهرها و یا محیط‌های روستایی قرار دارند، طبیعتا با مشکلاتی مواجه‌اند که عملا موفقیت آن‌ها را موردتردید قرار می‌دهد. قرار داشتن این بیمارستان‌ها در محیط انزوا و دور از شهر، به منزله راندن بیماران از محیط جامعه است که برای بیمار یک تجربه اجتماعی منفی محسوب می‌شود. بستری شدن در بیمارستان، روال عادی زندگی بیمار را دچار وقفه می‌کند. زیرا از یک سو خانواده و محیط طبیعی، خود را با فقدان وجود او تطبیق می‌دهند، و از سوی دیگر بیمار هم خود را با محیط بیمارستان تطبیق داده و بازگشت او به دامن خانواده و جامعه هر روز دشوارتر می‌شود. نویسنده این کتاب معتقد است تاسیس «مراکز بهداشت روانی جامعه» و حتی به قولی خود «روان‌درمانی خانواده» تلاشی است برای بازگشت دادن بیماران روانی به دامن جامعه و درمان آن‌ها در بستر طبیعی محیط زندگی خود آن‌ها. ایده‌های این کتاب الهام‌بخش یک نظام سالم‌تر و کارآمدتر روان‌درمانی در جامعه است و به تدارک امکانات گسترده‌تر عرضه خدمات روانی به عموم و امکانات تربیت درمانگرانی که از تحصیلات و کارآموزی مفید و موثر برخوردار باشند کمک می‌کند.