کتاب Letter to a Child Never Born اثر Oriana Fallaci انتشارات معیار علم

کتاب نامه به کودکی که هرگز زاده نشد نوشته نویسنده و خبرنگار ایتالیایی، اوریانا فالاچی است که در سال ۱۹۷۵ انتشار یافت. این کتاب با زاویه دید اول شخص و در قالب نامه‌ای از طرف زنی جوان خطاب به جنینی که در بطن خود دارد، با صدای گرم و دل‌نشین میترا پور رمضان روایت می‌شود. کتاب نامه به کودکی که هرگز زاده نشد (Letter to a Child Never Born) درباره زنی است که باردار می‌شود و در میان حیات و عشق‌ ورزیدن یا سقط فرزندش دچار تردید می‌گردد. اوریانا فالاچی به‌سان سبک فمینیستی‌اش در تفکر و روزنامه‌نگاری، در سرآغاز این کتاب با صراحت اعلام می‌کند: «دلیلی‌ برای‌ دروغ‌‌ گفتن‌ نیست‌! من‌ مانند بسیاری‌ از هم‌جنسانم‌ حقیقت‌ را انکار نمی‌کنم‌: آن‌چه‌ از زبان‌ قهرمان‌ این‌ کتاب‌ حکایت‌ کرده‌ام‌، ماجرایی‌ست‌ که‌ در زمانی‌ نه‌ چندان‌ دور برای‌ خودم‌ اتفاق‌ افتاده‌. من‌ حامله‌ شدم‌، به‌ طفلی‌ که‌ در شکم‌ داشتم‌ عشق‌ ورزیدم‌ و...». جریان، به رابطه‌ نامشروعی برمی‌گردد که فالاچی‏ با سوژه واقعی کتاب «یک مرد» خود و یکی از مصاحبه‌شوندگانش در زندان‌های سیاسی یونان، یعنی الکوس پاناگولیس برقرار نمود. اوریانا فالاچی (Oriana Fallaci) کتاب خود را با عباراتی تأمل‌برانگیز آغاز می‌کند: «امشب به هستی‌ات پی بردم. درست مانند قطره‌ای از زندگی که از هیچ سرچشمه گرفته است. با چشمان باز، در ظلمت و ابهامی مطلق دراز کشیده بودم. ناگهان در دل ظلمت و تاریکی، جرقه‌ای از اطمینان و آگاهی درخشیدن گرفت. تو آن‌جا بودی. تو وجود داشتی…». آن‌چه در ادامه کتاب می‌آید، تماماً تکرار دیدگاه‌های فالاچی درباره هستی، انسان، جامعه و خدا است. دیدگاه‌هایی که همچون تمامی ادبیات غرب، تکرار همان این‌جهانی‌ شدنی است که علی شریعتی در توصیف معروفش از «کهکشان راه شیری» درباره روند افسون‌زدایی از نگاه شرقی بیان می‌کند.