سقراط واژهای را به کار میبرد که آتنیها با آن از او سخن میگویند و او خود را با آن معرفی میکند: من در مبنای دانش مردم، تردید ایجاد میکنم و تا آنجا پیش میروم که آدمیان دیگر چیزی ندانند. این واژه چنان با کلام یونانی عجین است که به آسانی ترجمه پذیر نیست. شلایر ماخر آن را چنین ترجمه کرده است: بدان که من نیز چنینم. اما این را پیش دیگران مگو، زیرا کسی نمیداند که چنین هنری دارم. و چون مردم از آن خبر ندارند، در غیاب من سخنی در این باره نمیگویند، بلکه میگویند که من فهم ناپذیرترین مردمانم و همگان را به سرگردانی می کشانم. بی گمان تو نیز آن را شنیدهای...
برگرفته از متن کتاب