ارداویرافنامه از کتب نفيس و مقدس زبان پهلوی و آیین مزدیسنا یا زرتشتی و در شمار معراجنامهها یا سفرنامههایی ماورائی نظیر رسالةالغفران ابوالعلی معرّی و کمدی الهی دانته است که از اعتقادات عامه ایرانیان قبل از اسلام و پیروان آیین زرتشت نسبت به جهان آخرت حکایت میکند.
اَرداویرافنامه [اردا (مقدس)+ ویراف] گزارش«ویراف» از موبدان زرتشتی عهدساسانی از حیات بعد از مرگ و به زبان و خط پهلوی یا پارسیمیانه است که پیش از اسلام و در واپسین سالهای سلسله ساسانی نگاشته شده.
موضوع کتاب سیر و سفر به جهان آخرت و شرح سفر روحانی ویراف به بهشت، دوزخ و برزخ است.
بنا بر شرحی که در آغاز کتاب آمده، پس از حمله اسکندر به ایران مردم اعتقاد خویش را به جهان آخرت از کف دادهاند و موبدان زرتشتی برای بازگرداندن این باور، «ویراف» را به خوابی هفتروزه برده و وی با سیاحت در عوالم اخروی و مشاهده بهشت، دوزخ و برزخ، پس از به هوش آمدن آنچه را دیده برای همگان تعریف کرده و موبدان آن را ثبت میکنند و گزارش وی از عالم پس از مرگ همین کتاب است که اینک با نام ارداویرافنامه پیشروی ماست.
این اثر نخستین بار توسط زندهیاد غلامرضا رشیدیاسمی از روی یکی از نسخههای کهن یا قدیمیترین نسخه ارداویرافنامه متعلق به قرن هفتم هجری که هماکنون در کتابخانه دانشگاه کپنهاك نگهداری میشود از پهلوی ساسانی به زبان فارسی ترجمه شده است.