مفهوم سبک معماری به صورت گسترده در قرن نوزدهم به کار گرفته شد و در واقع پایه و اساس قوانین در معماری در این دوره بنا شد. بر اساس نظریه ی مورخ سوئدی هانریش ویلفل ، در این دوره زمانی بیشتر از اندام و شکل انسان برای معماری به کار گرفته می شود. وی از جمله دانشجویان نامدار یعقوب بورخردت در رشته ی تاریخ فرهنگی آلمان بوده است. ویلفل از روش تقریبا علمی برای بررسی دقیق سبک معماری بهره می برد و این موضوع را برحسب «مشکل گسترش سبک» مطرح کرده است .