داستان های کهن ایرانی (سیاست نامه )

بدیهی است که نمی توانیم از بچه ها انتظار داشته باشیم مفاخر ادبی فرهنگی و کتب کلاسیک ادبیات فارسی را بدون این که از آن های متنی خوانده باشند بشناسند. و صد البته این نیز بدیهی است که نمی توان انتظار داشت بچه ها یک راست به سراغ خود متن اصلی کتبی مانند بهارستان یا کلیله و دمنه بروند. متن هایی که برای خود ما هم سخت خوان هستند. پس چاره چیست؟ یکی آسان نوشتن و بازنویسی این آثار برای بچه ها است و دیگری استفاده از امکانی که در دل این کتاب ها نهفته است و حتی خود ما را هم جذب می کند. این امکان چیست؟ داستانگویی و قصه گویی این کتاب ها. داستان های کهن ایرانی مجموعه ای متشکل از داستان هایی است که از آثار ادبی و کتابهای تاریخی قدیم اقتباس و بازنویسی شده است. این کتاب ها که برای رده سنی نوجوانان طراحی شده است با زبانی بسیار روان و آسان داستان های قدیم را گزینش کرده و بهترین داستان ها را برای مخاطب خود ، نقل کرده است. معرفی سیاست نامه ملکشاه سلجوقی در اواخر سلطنت خود، عده ای از دانشمندان و صاحب نظران را فرا خواند و از آنها خواست کتابی را درباره ی شیوه ی مملکت داری فرمانروایان بنویسند. در واقع او این موضوع را به مسابقه گذاشت. از میان کتاب هایی که نوشته شد، کتاب خواجه نظام الملک طوسی هم نثر زیباتری داشت و هم جامعیتی داشت که مورد پسند و توجه خاص ملکشاه قرار گرفت و برگزیده شد. کتاب سیاست نامه پنجاه فصل دارد و هر فصل با عنوانی آغاز می گرددو به موضوعی مربوط می شود. خواجه نظام الملک ابتدا مختصری راجع به موضوع مورد نظر بحث می کند، سپس چند حکایت کوتاه و بلند در مورد آن می آورد و برای اثبات و اعتبار گفتارهای خود، گاهی از آیات قرآن و احادیث نبوی کمک می گیرد.